Ova biljka pomaže u liječenju organa za varenje, pospješuje izlučivanje žuči i odstranjivanje žučnih kamenaca, jača želudac.
Čajevi od vodopije, kako je u narodu nazivaju, regulišu probavu, “čiste” jetru i krv, liječe žuticu i anemiju i pojačavaju apetit.
Vodopija je višegodišnja zeljasta biljka čvrste, uspravne i krute stabljike koja može da naraste do 1,5 metar. Listovi su joj karakteristično režnjevito, testerasto usečeni i slični maslačkovim.
Cvijeta tokom cijelog ljeta i raste svuda kao korov – pored staza i puteva, po pašnjacima i livadama, po obodima šuma.
Može dugo bez vode i dobro podnosi sušu jer ima dugačak koren. Mnogi je uzgajaju zbog korena od kojeg se pravi surogat kafe (cigura). Međutim, ova biljka u narodu je od davnina poznata kao lijek za žuticu, bolesti jetre i slezene, a svjež biljni sok od cikorije odlično je sredstvo za podsticanje rasta kose.
Cvijeta tokom cijelog ljeta i raste svuda kao korov – pored staza i puteva, po pašnjacima i livadama, po obodima šuma.
Može dugo bez vode i dobro podnosi sušu jer ima dugačak koren. Mnogi je uzgajaju zbog korena od kojeg se pravi surogat kafe (cigura). Međutim, ova biljka u narodu je od davnina poznata kao lijek za žuticu, bolesti jetre i slezene, a svjež biljni sok od cikorije odlično je sredstvo za podsticanje rasta kose.
Na našim pijacama mogu se naći tri vrste vodopije. Najčešća je ona sa dugačkim i mesnatim listovima koji oblikuju valjkastu glavicu blijedožute do sasvim bijele boje. Na pijaci je najčešće nazivaju radić, a u stvari se radi o lisnatoj vodopiji čiji unutrašnji listovi, lišeni svetlosti i sunčevih zraka, gube hlorofil.
Izbjeljivanjem listova ne gube se biohemijska svojstva, a kulinarski kvalitet znatno se povećava. Međutim, ta ista vodopija može imati i potpuno drugačiji izgled – lišće joj može biti široko rasperjano, izrazito zelene boje, ako joj listovi nisu vezivani, pa nije izgubila hlorofil.
Izbjeljivanjem listova ne gube se biohemijska svojstva, a kulinarski kvalitet znatno se povećava. Međutim, ta ista vodopija može imati i potpuno drugačiji izgled – lišće joj može biti široko rasperjano, izrazito zelene boje, ako joj listovi nisu vezivani, pa nije izgubila hlorofil.